De volgende dag is het dan zo ver. Het 'echte' begin van onze grote reis
naar de Kanaaleilanden: We zullen voor het eerst de zee op gaan...
Het
plan is om naar Scheveningen te gaan. Aanvankelijk loopt het
gesmeerd. We hebben wind en stroom mee. Dorpjes aan de kust
verschijnen en verdwijnen op een tempo dat we nog niet gewend waren.
Heerlijk, die stroom! Maar als er een dreigende onweersbui aan komt,
besluiten we toch maar om te keren. Jammer.
De
volgende dagen waait het hard, en wachten we beter weer af in
IJmuiden. Ondanks de wind is het erg lekker weer. We genieten van de
zon, maken een wandeling op de pier en eten een ijsje. Het is
tenslotte vakantie! Na een paar dagen lijkt de wind eindelijk minder
krachtig te worden, dus tijd voor een tweede poging. De wind is
helaas niet zo gunstig deze keer. Hij staat pal tegen, dus moeten we
tegen de wind in laveren. Ook waait het nog steeds best hard. Het is
knokken geblazen. Pas wanneer we in Scheveningen aankomen, beseffen
we hoe moe we zijn. Pfffff. Is de zee altijd zo? Waar zijn we aan
begonnen?
Gelukkig
is het weer een stuk vriendelijker op onze tweede zee-etappe, van
Scheveningen naar Zeeland. Het is warm, erg warm. De wind blaast ons
vanaf het land tegemoet, als een stoffige föhn. Midden op zee ruiken
we gemaaid gras en stoffige wegen. De avond valt, een mooie
zomeravond op zee. Het is nog steeds erg warm. Honderden sterren
komen tevoorschijn, en het zeewater lijkt wel licht te geven. Het is
een prachtige ervaring om hier te mogen zeilen..
Maar
dan is er toch nog opeens stress. Het lichtje op onze mast doet het
niet! We willen natuurlijk wel gezien worden door andere boten. Hier
is dat nog niet zo erg, want het is hier niet zo heel erg druk. Maar
als we onze tocht willen vervolgen moeten we dat wel repareren. En
een reparatie betekent vertraging. Als we bij de haven komen blijkt
het ook nog best lastig in het donker een haven aan te lopen.
Puzzelen geblazen. Welk knipperlicht hoort bij welke boei? Gelukkig
komen we eruit, en zo liggen we om een uurtje of twee in de nacht aan
een steiger in Zeeland. Nu maar hopen dat we ons toplichtje snel
zullen kunnen repareren..
Wordt
vervolgd...
 |
| De pier van Scheveningen, ten tijde van onze reis nog open voor het publiek.. |
 |
| Windmolen op het eiland Neeltje Jans |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten