 |
| Vissersbootjes |
En
alweer het zevende deel van het verslag van onze grote reis naar de
Kanaaleilanden. We zijn inmiddels in Calais aangekomen, waar we last
hadden van motorpech. Na onze motorpech te hebben opgelost, willen we
door naar Boulogne. Het is maar een klein eindje, maar we moeten wel
een kaap ronden. Onze eerste...
Als we uit Calais vertrekken, ziet het landschap er nog vertrouwd uit. Een geel strand met witte duinen. Niet wezenlijk anders dan het strand in Nederland. Maar in de verte zien we de eerste krijtrotsen al uit het water oprijzen. Als we langs de Cap de Griz Nez gaan, begint het landschap te veranderen. Nu zijn we echt niet meer in Nederland. Een enorme kick, dat we met ons bootje al zover gekomen zijn!
Als we uit Calais vertrekken, ziet het landschap er nog vertrouwd uit. Een geel strand met witte duinen. Niet wezenlijk anders dan het strand in Nederland. Maar in de verte zien we de eerste krijtrotsen al uit het water oprijzen. Als we langs de Cap de Griz Nez gaan, begint het landschap te veranderen. Nu zijn we echt niet meer in Nederland. Een enorme kick, dat we met ons bootje al zover gekomen zijn!
De
haven van Boulogne komt snel in zicht. De haven wordt afgeschermd met
een enorme golfbreker. Nu moeten we goed opletten, dat we door het
juiste 'gat' naar binnen varen. Anders knallen we op een betonnen
muur, die zich onder water bevindt. Gelukkig gaat alles goed, en even
later varen we de jachthaven van Boulogne binnen.
Boulogne is niet de eerste Franse stad die we bezoeken. Het is wel de eerste stad die ons het gevoel geeft echt in het buitenland te zijn. Het brede strand steekt mooi af tegen de groene heuvels en de zee. Die zee heeft al echt een ander tintje dan in Nederland. In de haven liggen tientallen kleine vissersbootjes, geschilderd in allerlei kleuren. Een schattig gezicht. De lucht is wat minder, helaas. Het ruikt alsof er zojuist een fabriek garnalenmeel ontploft is ...
Boulogne is niet de eerste Franse stad die we bezoeken. Het is wel de eerste stad die ons het gevoel geeft echt in het buitenland te zijn. Het brede strand steekt mooi af tegen de groene heuvels en de zee. Die zee heeft al echt een ander tintje dan in Nederland. In de haven liggen tientallen kleine vissersbootjes, geschilderd in allerlei kleuren. Een schattig gezicht. De lucht is wat minder, helaas. Het ruikt alsof er zojuist een fabriek garnalenmeel ontploft is ...
 |
| Het strand van Boulonge doet al echt 'buitenlands' aan.. |
 |
| Het zee-aquarium in Boulogne is ook de moeite waard... |
Zo
hebben we de eer een van de bouwers van onze boot te mogen ontmoeten.
Even later schuiven zijn vrouw en kinderen ook aan. Zijn vrouw blijkt
ook een mede-bouwster van Doordraijer. Het wordt een heerlijk
gesprek. Over de zee, over zeilen, over vakantie, en natuurlijk over
boten bouwen. Het blijkt dat onze Doordraijer een dankbaar
klusproject was. Dat men op een gegeven moment bijna aan de boot
bouwde om het bouwen zélf. Nog maar een laagje polyester erop? Ach
ja, waarom ook niet... Daar plukken we nu nog de vruchten van. Aan
stevigheid ontbreekt het ons scheepje niet. Doordraijer is met haar
2.5 ton in ieder geval aan de zware kant voor een '22-voetertje'..
In
de avond arriveren mijn oom en tante, en doen we een etentje in de
stad. Mosselen met Belgisch bier, heerlijk. Als we terugkomen op de
boot, verbazen mijn oom en tante zich over de stand van het water.
De halve haven is droog gevallen! Ja, we zijn nu van de Noordzee af,
en bevinden ons op het Kanaal. En het Kanaal staat bekend om zijn
grote getijdenverschillen..
De
volgende dag vertrekken mijn oom en tante weer. Wij bezoeken het
zee-aquarium van Boulogne, want we hebben gehoord dat dat erg mooi
is. Er is inderdaad erg veel te zien en te doen. Daarna maken we ons
klaar voor een volgende etappe. We hebben de afgelopen tijd alleen
maar kleine sprongetjes gewaagd, maar nu gaan we een flinke afstand
varen. Van Boulogne naar Dieppe. Spannend dus!
Wordt
vervolgd..
 |
| Vertrek uit Boulonge |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten