maandag 30 maart 2015

Zeilen naar de Kanaaleilanden, deel achttien

Ochtend in Cherbourg
We zijn weer op de terugweg naar Nederland. Via Alderney zijn we naar Cherbourg vertrokken. Het plan is om nu naar Engeland over te steken en via de Engelse oostkust noordwaarts te gaan. Daarna willen we bij Dover weer terug naar Calais. We moeten vroeg vertrekken, zodat we stroom mee hebben. De sterke getijstromen bepalen hier alles..

Bij zonsopgang varen we weg. De opkomende zon zet de haven van Cherbourg in een gouden licht. Zo mooi, die zonsopgangen. Thuis heb ik daar vaak nauwelijks aandacht voor, druk als ik ben met mijn dagelijkse routine. Terwijl wij de haven uitvaren komt er een andere zeilboot binnen. Nou ja, zeilboot.. Het is een compleet cruiseschip, mét vijf masten erop. Een cruise op deze boot zal ongetwijfeld als 'zeilcruise' worden verkocht, maar het lijkt me sterk dat op deze boot de motor ooit wordt uitgezet. Ach ja, de zeilen zullen wel flink wat brandstof besparen.

Een grote 'zeilboot'
 Op weg naar Engeland
Na een half uurtje zijn we de haven uit. De zeilen worden gehesen. En dan gebeurt er.. Niks. De wind buitengaats blijkt flink tegen te vallen. En dan komt de wind ook nog eens uit een iets andere hoek dan voorspeld. Meer van voren, dus we zullen moeten kruisen. Dat is balen. We hopen dat de wind ietsje sterker wordt. Maar nee. Zo gaat deze tocht wel heel erg lang duren. Na een uurtje varen besluiten we terug te gaan. Met tegenzin, want we hadden ons helemaal ingesteld op een avontuurlijke tocht naar Engeland..

We gooien het roer om en varen terug naar de haven. Dat is niet zo makkelijk als het lijkt, want we moeten tegen de stroom in. Daarom moeten we de motor flink bijzetten. En dan nog komen we maar stapvoets vooruit. Ook worden we naar opzij weggezet. Als we dan eindelijk weer vast liggen hebben we flink de pest in. Gelukkig is er één troost. Nu we weer in Cherbourg liggen, is er ook gelegenheid om het maritieme museum te bezoeken. Daar hadden we eerder geen tijd voor. 

Het is een groot museum, dus we trekken er een hele dag voor uit. Er is een zee-aquarium en er zijn diverse tentoonstellingen. Het meest bijzondere is echter de onderzeeër, La Redoutable. Deze boot ligt in een droogdok en is van binnen te bezichtigen. Als we La Redoutable binnen gaan, stoot Ivo zijn hoofd hard tegen een laaghangende buis. Au! Heel gevaarlijk, zo'n nucleaire onderzeeër...

La Redoutable
We krijgen een soort walkman mee, die ons info geeft over de onderzeeër. Erg interessant! De kernreactor die La Redoutable ooit aandreef, is verwijderd. De complete reactorsectie is vervangen door een holle, metalen buis. Het was nog een hele klus om dit veilig te doen. Even verderop zijn de raketsilo's te zien. Deze onderzeeër kon vanaf een positie onder water zestien kernraketten afvuren. Deze raketten waren elk dertig (!) keer zo zwaar als de bom op Hiroshima. Een ware vernietigingsmachine. Bedoeld om terug te slaan als het vaderland al volledig in puin lag, puur als vergelding. De gekte van de Koude Oorlog wordt zo wel heel tastbaar..
 
Het controlepaneel voor de raketten
De volgende dag is het weer tijd om plannen te maken. Wat gaan we nu doen? Nog een keer een poging tot oversteek naar Engeland wagen? Er is inmiddels meer wind, maar die waait uit een verkeerde hoek. Wind-technisch is het beter om de Seinebaai over te steken en door te gaan naar Fecamp. Jammer van onze plannen om naar Engeland te varen, maar we willen ook weer naar huis. We besluiten naar Fecamp te gaan.

Er staat een behoorlijke wind wanneer we voor de tweede keer de haven uitvaren. Als we een paar mijl uit de haven zijn, komen er rare golven opzetten. We zien een vlucht Jan-van-Genten, die één voor één het water in schieten. Vermoedelijk botsen hier twee stromen en komt daardoor de vis omhoog. Leuk voor hen, maar niet voor ons. De boot maakt allerlei wilde bewegingen. Blijft het de hele tijd zo? Gelukkig wordt het minder als we bij Barfleur de hoek om gaan. Vanaf daar gaat het zeilen best lekker. Langzaam verdwijnt het land achter de horizon en op een gegeven moment zie ik alleen maar zee. Spannend! Omdat we deze keer de wind mee hebben, duurt de oversteek minder lang dan op de heenweg. Om een uurtje of twee in de nacht komen we aan bij de haven van Fecamp. 

Er staat behoorlijk wat wind, en de stroming is ook sterk. We moeten een hele nauwe haveningang binnen. We besluiten daarom de motor bij te zetten. Het is donker en we zien alleen de lichten op de pieren. De pieren zelf zijn bijna niet te zien. En dat leidt tot verwarring. We denken dat we op de haveningang af varen, maar eigenlijk varen we recht op de betonnen pier af. Deels komt dat ook doordat we worden weggezet door de stroom. Gelukkig merkt Ivo op tijd de lichtenlijn op. Volgens die lichtenlijn zitten we helemaal verkeerd. Ik moet flink bijsturen, om nog tussen de pieren uit te komen. Met de hulp van de motor komen we toch heelhuids de haven binnen. Dat was even heel erg spannend...

Wordt vervolgd....
 
La Redoutable is groot, ook binnen is er genoeg ruimte
 
Het 'stuurwiel' van La Redoutable

Kwallen in het zee-aquarium van Cherbourg
 
Sommige dieren in het aquarium lijken wel buitenaardse wezens
 
Een bijzondere vis
 

Zeilwedstrijd in de haven van Cherbourg
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten