Zeilen naar de Kanaaleilanden, deel twintig

Vertrek uit Dieppe

En zo zijn we alweer beland bij het twintigste deel van het verslag van de reis naar de Kanaaleilanden. Een lange reis, die inmiddels op zijn einde loopt. Tijd om naar huis te gaan. We hebben een week stil gelegen in het Franse Dieppe. Dat was vanwege de harde wind. Nu gaan we verder. Door naar Boulogne, een flinke dag zeilen. Helemaal gerust zijn we er niet op. Voor vandaag is er goede wind voorspeld, maar in de avond zal die wind weer aantrekken naar een harde windkracht vijf of zes. Hopen dat we voor die tijd binnen zullen zijn..

Met grootzeil en de high-aspect fok omhoog varen we weg. Er staat aardig wat wind, dus we schieten lekker op. Gelukkig maar, want hoe sneller we bij Boulogne zijn, hoe beter. Wel zien we op de kaart dat er voor de haven van Boulogne erg veel wrakken liggen. Een onheilspellend teken.

Als we op tweederde van de reis zijn, begint de wind aan te trekken. Wij vinden het vrij spannend. Gelukkig zien we dat Boulogne rap dichterbij komt. De golven worden hoger en hoger. Het is een hele kunst om de boot goed op de golven te sturen. De boot vangt meer en meer wind. We besluiten een rif te zetten. Eigenlijk zijn we daar te laat mee, want dat blijkt nog een hele klus met zulke harde wind. Als het rif er eenmaal in zit, hebben we wel een beetje rust. Van de wind dan, want de golven komen inmiddels boven de boot uit. En al snel trekt de wind nog meer aan. De harde wind is duidelijk eerder gearriveerd dan voorspeld. We tellen de mijlen naar Boulogne af. De laatste paar mijl is de wind echt hard.

Als we de havenpieren gepasseerd zijn, is er even een gevoel van opluchting. Ivo en ik geven elkaar een 'boks'. Maar het is nog niet voorbij. Een hele harde windvlaag duwt ons bijna plat. Gelukkig kan ik nog net op tijd de gootschoot los gooien. We hebben teveel doek staan, het grootzeil moet omlaag. Gelukkig is dat vrij snel gestreken. Maar het lijkt bijna niets uit te maken, want het voorzeil vangt zoveel wind dat we er alsnog een zware dobber aan hebben. Het zeil weghalen kan niet, want in de grote voorhaven van Boulogne staat vrij veel golfslag. Dat betekent dat we niet op de motor kunnen varen. De fok is dus onze enige voortstuwing.

Als we de binnenhaven binnenvaren is alle wind en golfslag in een keer verdwenen. Lekker beschut, in tegenstelling tot Dieppe en Fecamp. We strijken rustig de fok, en varen op de motor verder de haven in. Yes! We hebben dit gehaald. De jachthaven zelf is praktisch leeg, op een paar boten na. Er zijn maar weinigen die met dit herfstweer even voor de lol een tochtje maken. Een van de boten die hier liggen is net als ons vandaag binnen komen varen. Ze hebben hetzelfde weer gehad als wij. Vol ongeloof kijkt de bemanning naar ons kleine bootje.

In de avond zoeken we op hoe hard de wind echt is geweest. Een grote vijf, met uitschieters naar windkracht zeven. Sommige zeilers doen dit met twee vingers in de neus, maar wij vonden het nog vrij indrukwekkend. Toch: we kunnen het wel handelen. Dat is vandaag wel gebleken. En we hebben ook een les geleerd: eerder zeil minderen. We merken aan alles dat we groeien in ervaring.

 De haven van Boulogne. De periode met harde wind lijkt voorbij

Dus gaan we snel weer door

Na een douche en een goede nacht slaap overleggen we wat we verder gaan doen. Het ziet er naar uit dat de harde wind voorlopig voorbij is. We zouden dus weer verder kunnen gaan, door naar Calais. We hebben zin om voortgang te maken, na die week die we in Dieppe verwaaid hebben gelegen. En dus varen we de volgende dag de haven alweer uit. Het is maar een klein stukje naar Calais. Voor het eerst sinds Fecamp hebben we weer redelijke wind. Ik zit aan het roer wanneer we de Cap de Gris Nez ronden. Mijn eerste kaap!

In Calais is het zoals altijd een drukte van belang. De ferry's varen in en uit, en het 'stoplicht' op de havenpier staat voor ons op rood. We strijken het grootzeil, en draaien op de fok rondjes tussen het strand en de vaargeul. Geen andere keus als je alleen maar een kleine buitenboordmotor hebt. En ach, het spaart wel een boel brandstof. Na een paar rondjes mogen we alsnog de haven in.

 

De haven in Calais is zoals altijd, drukbevaren door ferry's

Er staat een fikse stroom als de sluis van de jachthaven in Calais open gaat..

Ook in Calais blijven we niet lang. We liggen er maar een nachtje, en dan vertrekken we weer. We willen door naar Blankenberge, met een korte stop in Duinkerken. Dan hebben we naar verwachting de stroom tegen, en moeten we een tij lang wachten voor de stroom weer mee gaat lopen. Wat mijlen maken hebben we de smaak te pakken. Nu maar hopen dat de wind een keertje meezit.

Wordt vervolgd...