Het
massale toerisme is een enorme aanslag op het milieu. Een regelrechte
bedreiging voor de ongerepte plekken die toeristen juist zo graag
bewonderen. En nu miljoenen mensen in de ontwikkelingslanden ook een beetje
geld beginnen te krijgen, zal dat probleem alleen maar nijpender worden. Er moet
iets veranderen, zoveel is duidelijk. Maar wat? En hoe?
Wetenschapster
Louise Fresco pleit in een van haar columns voor 'slow' reizen. Niet
meer met het vliegtuig of de auto. Geen tonnen brandstof erdoorheen
jassen om maar binnen vierentwintig uur in een ander werelddeel te
zijn. Dan maar wat minder ver. Desnoods gaan we straks maar met zijn
allen via virtual reality op vakantie.
Ik
vraag me af of die verandering er snel gaat komen. En als er al
verandering komt, vrees ik dat die verandering niet vrijwillig zal
gaan. Deze manier van reizen is namelijk redelijk onverenigbaar met
het eisenpakket van de gemiddelde Nederlandse vakantieganger.
De
auto en het vliegtuig achterwege laten, om op een slow manier op de
plaats van bestemming te komen, is voor veel mensen gewoon geen
optie.
Voor ons zeilers is de heenreis onderdeel van de ervaring.
Maar de meeste Nederlanders slaan dit stuk het liefst meteen over.
Voor hen betekent reizen: gesleep met bagage, jengelende, vermoeide
kinderen, onoverzichtelijke busstations en knorrige douanebeambten.
En je hebt maar drie weekjes vrij! Als gemiddelde toerist wil je zo
snel mogelijk op de plaats van bestemming arriveren, zodat je ook nog
wat van je kostbare vakantiedagen overhoudt.
Je kan
er natuurlijk ook voor kiezen om minder ver te gaan, zodat die
vermaledijde heenreis wat minder lang duurt. Maar ook bij dat
vooruitzicht staan veel mensen niet bepaald te juichen. Drie weken in
een tentje op de Veluwe? No way! Na elf maanden TL-licht in je kantoortuin zit je
niet te wachten op een verregende Nederlandse zomer. Je wilt zon. Zover
mogelijk weg van de dagelijkse sleur, zover mogelijk weg van
Nederland en de Nederlanders.
Virtueel
op vakantie zou ook nog een optie zijn, volgens Fresco. Maar dat gaat
hem helemaal niet worden, vrees ik.
Het
hele jaar lang word je al virtueel lekker gemaakt met de meest
prachtige reisbestemmingen. Sociale media en je plasmatelevisie
bombarderen je met reportages over de mooiste plekken ter wereld. Als
je na een jaar werken eindelijk drie weekjes voor jezelf hebt, ga je
die tijd dan ook weer achter een scherm doorbrengen? Kijkend naar
beelden die andere mensen gemaakt hebben? Dacht het niet....
'De
gemiddelde Nederlander' weet heus wel dat het niet zo lekker is voor
de planeet, al dat reizen. Maar om je daar ook nog weel schuldig over
te moeten voelen? Er moet al zoveel. Na een jaar hard werken heb je
die vakantie gewoon verdiend!
En
daar zit hem het probleem. Slow reizen is niet verenigbaar met onze
niet-slow levensstijl de rest van het jaar. Je kunt een slow
reis dan ook niet in een afgemeten vakantie van drie weken proppen.
Ik vrees dan ook dat deze nieuwe manier van reizen binnenkort nog
niet massaal omarmd gaat worden.
Wil
deze manier van reizen echt een kans hebben, dan zullen we niet
alleen onze manier van reizen moeten aanpassen. Het is onze manier
van leven, die op de schop moet. Geen
levensstijl die draait om het consumeren van spullen, maar om het
opdoen van bijzondere ervaringen. Een leven waarbij we het werk om
onze reizen plannen, in plaats van andersom. Dat gaat een enorme
cultuuromslag vergen, maar om mij heen zie ik overal al sprankjes
hoop. Kleine veranderingen. Jongere mensen kijken hier al vaak anders
tegenaan dan de oudere generatie.
Ik
blijf dus geloven dat dit niet onmogelijk is. Voor mijzelf weet ik
dat deze manier van leven de moeite meer dan waard is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten