Ode aan Weagen

Zoals jullie waarschijnlijk allemaal wel weten, staat het scheepje Doordraijer in dit blog centraal. Maar vandaag wil ik het eens hebben over een ander bootje, dat voor mij ook heel speciaal is. De Weagen, een Fox 22 die je op de Friese meren kunt huren.

Op Facebook zag ik eens een oproepje voorbij komen. Wat was de eerste boot waarin je ooit gezeild hebt? Meteen moest ik terug denken aan Weagen.

De Weagen was niet de aller-eerste boot waar ik in zeilde. Dat was de Suske, een huurvalk. Maar de Weagen was wel de eerste boot waarmee ik meerdere dagen weg ben geweest. De boot waarop de liefde voor het zeilen ontstaan is. Tien jaar later draait mijn halve leven zo'n beetje om het zeilen. Daarom vond ik dat deze boot op dit blog wel een speciale vermelding verdiende.

Weagen

Tien jaar geleden bewoonden mijn vriend en ik een rommelig, gezellig studentenhuis. Een van onze huisgenoten had met een vriend een kajuitbootje gehuurd, min of meer per ongeluk. Het was de bedoeling om een open bootje te gaan varen. Maar door een paar misverstanden bij de eigenaar en de onderhandelingskunsten van zijn vriend hadden ze zomaar een kajuitboot meegekregen. Zijn enthousiaste verhalen maakten ons ook nieuwsgierig.

En zo besloten we met vier studenten eens een Fox te huren in Friesland. In Akkrum, omdat je daar een treinstation dichtbij hebt. Geen van ons had een auto ter beschikking. Gewapend met wat extra setjes regenkleding, een stokoude Frieslandkaart en vooral heel veel bier staken we van wal. Ver kwamen we niet. Die avond leerden we dat ophaalbruggen een eindtijd kennen en dat twee rooie stoplichten boven elkaar betekenen dat je te laat bent. We brachten die nacht door aan een steigertje bij Terkaple.

De volgende paar dagen scharrelden we wat op de Friese meren en deden we een paar onbewoonde eilandjes aan. We bakten pannenkoeken met bierbeslag en speelden in de avond Kolonisten. Het voelde als een ontdekkingsreis. Het was tijdens deze tocht dat ik me voornam om zeilen als hobby op te nemen en toe te werken naar een langere reis.

De boot was Spartaans en eenvoudig. Alles wat je nodig had, niet meer. Eenvoudig te zeilen. En snel. Met de open spiegel hadden we het gevoel een heuse raceboot te varen. Nu we Doordraijer hebben worden we nog regelmatig ingehaald door een snelle, lichte Fox.

Na deze trip waren Ivo en ik voorgoed aangestoken. We hebben dit bootje nog een paar keer gehuurd. Steeds een stapje verder. Met vier man in opperste staat van paraatheid de eerste keer een sluis binnenvaren. Een hele operatie, alle hens aan dek. Voor het eerst nachtzeilen. Met een slakkengangetje over de Fluessen, dat in het volle maanlicht wel van zilver leek. Van wachten lopen hadden we nog nooit gehoord. je stuurde tot je er zat van was. 

 

De bruggen en sluizen in Friesland waren nog spannende hindernissen...

De eerste keer de sluis uit bij Stavoren, het enge, grote IJsselmeer op. Op de voorpunt staan, wachtend tot die grote deuren open gaan. En dan dat wijde water voor je zien... En dan een echte oversteek, op een zonnige dag richting Enkhuizen. De oevers van het IJsselmeer steeds kleiner zien worden. Met jeugdige overmoed daarna nog meteen een etappe er aan vast willen knopen. Maar dan toch maar besluiten te schuilen in Broekerhaven, omdat we een behoorlijke bui zagen aankomen.

Daarna volgden zeillessen, opstappen bij anderen, een groter bootje huren. En dan een eigen boot, waar we die langere reis mee konden maken. Die droom werd in 2013 werkelijkheid.

Maar op de Weagen is het dus ooit allemaal begonnen. En om heel eerlijk te zijn, soms mis ik die eenvoudige manier van zeilen wel eens. Wat dat betreft was mijn tochtje met de Drascombe laatst echt een trip down memory lane.

Met welke boot is het voor jullie allemaal begonnen?