woensdag 4 oktober 2017

Vakantie 2017: De ontdekking van het Wad (Deel 1)

 
Tijd voor vakantie!
31 augustus 2017. Na een jaar lang hard studeren mag ik dan eindelijk mijn masterdiploma in ontvangst nemen. Wat een heerlijk gevoel is dat... En dan is het tijd voor vakantie! De maandag daarop gooien we los. Drie weken hebben we. Plan is om Helgoland te bereiken. Maar of we dat gaan halen? Het is al begin september, de zomer is voorbij. En daarmee komt ook aan het stabiele zomerweer een eind.

De eerste dag van onze vakantie is het in ieder geval nog warm en zonnig. Dat is goed voor ons vakantiegevoel. Qua wind hebben we echter minder geluk. Er staat een schamel briesje, waardoor we nauwelijks vooruit komen. En dan moeten we nog kruisen ook. We willen naar de sluizen van Kornwerderzand, maar op dit tempo komen we pas rond middernacht bij Stavoren aan. Na een middag dobberen besluiten we dan toch de motor aan te zetten. Maar dan, als we aan onze avondhap zitten, komt de beloofde wind alsnog. De motor kan weer uit. Voor de wind zeilen we langzaam op Stavoren af.

Als we vertrekken uit Lemmer zien we het Woudagemaal in actie. Het Woudagemaal is 's werelds grootste actieve stoomgemaal

Elk uur roept de centrale post van het IJsselmeer de weerberichten af. Door het geruis van de golven en de bewegingen van de boot glijd ik zachtjes in het ritme van het water. Om ons heen valt langzaam de schemering in. De tonnetjes in de vaargeul ver weg beginnen te knipperen, rood en groen. Eenzame bakens in een wereld van water. Hier geen deadlines, verplichtingen, gedoe om geld of kibbelende politici. Hier regeren golfhoogten, waterdiepten, vaargeulen en windsnelheden. De issues van het land lijken zaken van een andere planeet. Ik heb ze mijlenver achter me gelaten. Misschien is zeilen juist daarom wel zo ontspannend.

De rest van de wereld lijkt mijlenver van ons verwijderd
We overnachten maandagavond in Stavoren. Het is donker als we de haven aanlopen. We kennen de ingang van de jachthaven buiten net iets beter dan de ingang van het havenkommetje in de stad. Daarom verkiezen we de marina boven de stadshaven, hoewel ik het gezellige stadshaventje veel leuker vind dan de winderige marina. Toch heb ik een vakantiegevoel als ik over de steigers heen loop. Ik voel de wind in mijn haren, ik kijk uit op het IJsselmeer. Na een jaar blokken op mijn studeerkamer zijn we eindelijk vertrokken! Vandaag Stavoren, morgen door naar de volgende haven. En zo verder. Drie heerlijke weken lang op mijn zeilboot de wereld verkennen. Wat een heerlijk vooruitzicht. 

Vanaf Stavoren varen we verder door naar het noorden
Dinsdagochtend vertrekken we weer. Er staat een lekker windje en we vliegen over het water. Op naar het noorden, tot vlak voor de Afsluitdijk. Ik meen hier het zout van het Wad al te kunnen ruiken. Vandaag gaan we echter nog niet door de sluis. We slaan af om te overnachten in Makkum. Vanaf die plek willen we het tij afwachten om naar Vlieland of Terschelling te varen.

We zijn nog nooit in Makkum geweest. Het blijkt een mooi oud stadje, in de schaduw van een enorme scheepswerf. De jachthaven is groot en luxe, onderdeel van een enorm vakantiecomplex. Er zijn onder andere leenfietsen, er is een zwembad, een tafeltennistafel, een gebouwtje op de steiger waar je koffie kan halen, een barretje, een pizzeria, een supermarkt en een overdekt kinderspeelparadijs, compleet met trapautootjes. Het geheel doet bijna decadent aan. Maar de prijs van een overnachting valt mee. Je merkt dat de jachthavens meer moeite moeten doen om klantjes te trekken. Voor ons gunstig, voor de marina's is het minder leuk.

We blijven meer dan een week in Makkum vanwege het slechte weer..
Het is maar goed dat er hier veel te doen is, want volgens de weersvoorspellingen komt er minstens een week aan slecht weer aan. Veel wind en regen. Volgens Windfinder valt de wind op donderdag even terug naar een stevige vier en een kleine vijf, maar dat is slechts voor een paar uurtjes. Daarna is het weer bar en boos. Op zaterdag duurt de relatieve rust iets langer, maar op zondag is de harde wind weer helemaal terug. En de dagen daarna gaat het alleen maar harder waaien. Er lijkt vooralsnog geen einde te komen aan het vervelende weer. Wat moeten we doen?

Het is best een eind varen naar Vlieland of Terschelling. Aan een paar uurtjes met relatief rustig weer hebben we niet genoeg. We besluiten dus tot zaterdag te wachten met onze oversteek naar het Wad. Vanaf daar zien we wel verder. De paar rustige uurtjes op donderdag gebruiken we om een rondje te zeilen op het IJsselmeer. In de avond keren we weer terug in dezelfde jachthaven. Verder vermaken we ons met wandelen, series kijken, plannen maken en een dagje sauna. Je moet toch wat, ook met slecht weer...

Op donderdag doen we een kort rondje over het IJsselmeer
Op zaterdag is het eindelijk kalm genoeg om de sprong naar het Wad te wagen. Voor de verandering is de lucht weer eens blauw, in plaats van het grijs van de laatste dagen. Rustig motoren we naar de sluis, waar we met een hoop andere boten geschut worden. Aan de andere kant hoor ik de zeemeeuwen al krijsen. Het heeft meer dan een week geduurd, maar nu gaan we dan toch eindelijk het zoute water op! Met halve wind over de Boontjes en dan tegen de wind in over de Blauwe Slenk. Op naar Vlieland, een eiland waar we nog nooit geweest zijn. Spannend...

Wordt vervolgd...

Eindelijk op zout water!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten