31
augustus 2017. Na een jaar lang hard studeren mag ik dan eindelijk
mijn masterdiploma in ontvangst nemen. Wat een heerlijk gevoel is
dat... En dan is het tijd voor vakantie! De maandag daarop gooien we
los. Drie weken hebben we. Plan is om Helgoland te bereiken. Maar of
we dat gaan halen? Het is al begin september, de zomer is voorbij. En
daarmee komt ook aan het stabiele zomerweer een eind.
De
eerste dag van onze vakantie is het in ieder geval nog warm en
zonnig. Dat is goed voor ons vakantiegevoel. Qua wind hebben we
echter minder geluk. Er staat een schamel briesje, waardoor we nauwelijks
vooruit komen. En dan moeten we nog kruisen ook. We willen naar de
sluizen van Kornwerderzand, maar op dit tempo komen we pas rond
middernacht bij Stavoren aan. Na een middag dobberen besluiten we dan
toch de motor aan te zetten. Maar dan, als we aan onze avondhap
zitten, komt de beloofde wind alsnog. De motor kan weer uit. Voor de
wind zeilen we langzaam op Stavoren af.
Als we vertrekken uit Lemmer zien we het Woudagemaal in actie. Het Woudagemaal is 's
werelds grootste actieve stoomgemaal
|
Elk
uur roept de centrale post van het IJsselmeer de weerberichten af.
Door het geruis van de golven en de bewegingen van de boot glijd ik
zachtjes in het ritme van het water. Om ons heen valt langzaam de
schemering in. De tonnetjes in de vaargeul ver weg beginnen te
knipperen, rood en groen. Eenzame bakens in een wereld van water.
Hier geen deadlines, verplichtingen, gedoe om
geld of kibbelende politici. Hier regeren golfhoogten, waterdiepten,
vaargeulen en windsnelheden. De issues van het land lijken zaken van
een andere planeet. Ik heb ze mijlenver achter me gelaten. Misschien
is zeilen juist daarom wel zo ontspannend.
De rest van de wereld lijkt mijlenver van ons verwijderd |
We
overnachten maandagavond in Stavoren. Het is donker als we de haven
aanlopen. We kennen de ingang van de jachthaven buiten net iets beter
dan de ingang van het havenkommetje in de stad. Daarom verkiezen we
de marina boven de stadshaven, hoewel ik het gezellige stadshaventje
veel leuker vind dan de winderige marina. Toch
heb ik een vakantiegevoel als ik over de steigers heen loop. Ik voel
de wind in mijn haren, ik kijk uit op het IJsselmeer. Na een jaar
blokken op mijn studeerkamer zijn we eindelijk vertrokken! Vandaag
Stavoren, morgen door naar de volgende haven. En zo verder. Drie
heerlijke weken lang op mijn zeilboot de wereld verkennen. Wat een
heerlijk vooruitzicht.
Vanaf Stavoren varen we verder door naar het noorden |
Dinsdagochtend
vertrekken we weer. Er staat een lekker windje en we vliegen over het
water. Op naar het noorden, tot vlak voor de Afsluitdijk. Ik meen
hier het zout van het Wad al te kunnen ruiken. Vandaag gaan we echter
nog niet door de sluis. We slaan af om te overnachten in Makkum.
Vanaf die plek willen we het tij afwachten om naar Vlieland of
Terschelling te varen.
We
zijn nog nooit in Makkum geweest. Het blijkt een mooi oud stadje, in
de schaduw van een enorme scheepswerf. De jachthaven is groot en
luxe, onderdeel van een enorm vakantiecomplex. Er zijn onder andere
leenfietsen, er is een zwembad, een tafeltennistafel, een gebouwtje
op de steiger waar je koffie kan halen, een barretje, een pizzeria,
een supermarkt en een overdekt kinderspeelparadijs, compleet met trapautootjes.
Het geheel doet bijna decadent aan. Maar de prijs van een
overnachting valt mee. Je merkt dat de jachthavens meer moeite moeten
doen om klantjes te trekken. Voor ons gunstig, voor de marina's is
het minder leuk.
We blijven meer dan een week in Makkum vanwege het slechte weer.. |
Het is
maar goed dat er hier veel te doen is, want volgens de
weersvoorspellingen komt er minstens een week aan slecht weer aan.
Veel wind en regen. Volgens Windfinder valt de wind op donderdag even
terug naar een stevige vier en een kleine vijf, maar dat is slechts
voor een paar uurtjes. Daarna is het weer bar en boos. Op zaterdag duurt de relatieve rust iets
langer, maar op zondag is de harde wind weer helemaal terug. En de
dagen daarna gaat het alleen maar harder waaien. Er lijkt vooralsnog
geen einde te komen aan het vervelende weer. Wat moeten we doen?
Het is
best een eind varen naar Vlieland of Terschelling. Aan een paar
uurtjes met relatief rustig weer hebben we niet genoeg. We
besluiten dus tot zaterdag te wachten met onze oversteek naar het
Wad. Vanaf daar zien we wel verder. De paar rustige uurtjes op
donderdag gebruiken we om een rondje te zeilen op het IJsselmeer. In
de avond keren we weer terug in dezelfde jachthaven. Verder vermaken
we ons met wandelen, series kijken, plannen maken en een dagje sauna.
Je moet toch wat, ook met slecht weer...
Op donderdag doen we een kort rondje over het IJsselmeer |
Op
zaterdag is het eindelijk kalm genoeg om de sprong naar het Wad te
wagen. Voor de verandering is de lucht weer eens blauw, in plaats van
het grijs van de laatste dagen. Rustig motoren we naar de sluis, waar
we met een hoop andere boten geschut worden. Aan de andere kant hoor
ik de zeemeeuwen al krijsen. Het heeft meer dan een week geduurd,
maar nu gaan we dan toch eindelijk het zoute water op! Met halve wind
over de Boontjes en dan tegen de wind in over de Blauwe Slenk. Op
naar Vlieland, een eiland waar we nog nooit geweest zijn. Spannend...
Wordt
vervolgd...
Eindelijk op zout water! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten